انواع پلی ال ها

معمولا در تولید پلی یورتان‌ها از چهار نوع پلی‌ال کلّی زیر استفاده می‌شود:

۱- پلی‌اتر پلی‌ ال

     این مواد از واکنش اپوکسیدهایی مانند اتیلن اکسید یا پروپیلن اکسید در حضور یک کاتالیست بدست می‌آیند. این کاتالیست معمولا یک باز قوی مانند پتاسیم هیدروکسید است. پلی‌اتیلن گلایکول و پلی‌پروپیلن گلایکول از دسته پلی‌اتر دی‌ال‌ها هستند. تری‌ال‌هایی با جرم مولکولی پایین نیز موجود می‌باشند که بر پایه گلیسرین هستند و از پروپیلن دی‌اکسید و یا اتیلن دی‌اکسید و یا ترکیبی از هر دو تشکیل شده‌اند.

۲- پلی‌استر پلی‌ ال

     پلی‌استرها از واکنش دی‌ال‌ها و دی‌کربوکسیلیک اسیدها تشیل می‌شوند. به عنوان مثال می‌توان واکنش میان فتالیک اسید و دی‌اتیلن گلایکول را نام برد. همچنین الکل‌های گیاهی اغلب دارای گروه های استری می‌باشند.

 

۳- پلی‌کربنات پلی‌ ال

     پلی کربنات‌ها دسته‌ای از پلیمرهای ترموپلاستیک هستند که در ساختارشان گروه کربنات دارند. پلی‌کربنات‎ها به عنوان موادی مقاوم و مستحکم در فرایندهای مهندسی به کار برده می‌شوند. همچنین در برخی موارد بسیار شفّاف هستند. ماده اصلی پلی کربنات‌ها از واکنش میان بیس فنول نوع A و فسژن (COCl2) تولید می‌شود. واکنش کلّی را می‌توان به صورت زیر نمایش داد:

     همچنین امروزه پوشش‌های پلی‌کربنات به شدت مورد استفاده قرار گرفته‌اند. از جمله مزیت‌های پوشش پلی‌کربنات به جای شیشه هزینه کمتر و نیز وزن سبک‌تر آن می‌باشد، همچنین مقاومت بالای آن نسبت به پلاستیک باعث تقاضای روزافزون آن به عنوان پوشش در صنعت گلخانه گردیده است. پوشش پلی‌کربنات اغلب جهت پوشش قسمت‌های جلو، عقب و نیم دایره‌های مربوطه و یا کناره‌ها و سقف گلخانه درصورت تقاضای مشتری درنظرگرفته می‌شود. ورق‌های پلی‌کربنات جایگزین مناسبی برای شیشه بوده و باعث صرفه جویی در انرژی می‌شوند. بطوری‌که در تابستان از ورود گرما به داخل جلوگیری کرده و در زمستان مانع خروج و هدر رفتن گرمای داخل می‌شوند.

به طور خلاصه می‌توان سایر کاربردهای آن را به صورت زیر مطرح کرد:

ساختمان سازی – صنعت حمل و نقل – کاربردهای شیشه – عملکرد شیشه ایمنی – پنجره سقفی- گنبدهای تزیینی و اتاقک سازی – استادیوم‌های فضای باز یا بسته – پوشش استخر – پوشش گلخانه – پوشش نورگیری انبارها و …

۴- پلی‌کاپرولاکتون پلی‌ ال

این ماده یک پلی‌استر زیست تخریب پذیر است. دمای ذوب و دمای انتقال شیشه‌ای آن به ترتیب ۶۰ و ۶۰- درجه سانتی گراد است. بیشترین استفاده این ماده در تولید پلی‌‌یورتان است. این پلیمر معمولاً به رزین‌ها افزوده می‌شود که منجر به بهبودی خواص فرایندی و خواص نهایی آن‌ها می‌شود. این ماده در یک واکنش پلیمری حلقه باز در حضور یک کاتالیزور مانند استانوس اکتات[۱](نوعی کاتالیزور قلع) انجام می‌گیرد.