بر اساس تعداد گروه‌های عاملی ایزوسیانات:

مونوایزوسیانات‌ها (Monoisocyanates): دارای یک گروه ایزوسیانات در مولکول خود هستند. کاربرد اصلی آن‌ها معمولاً به عنوان مسدود کننده (blocking agent) برای دی‌ایزوسیانات‌ها یا در سنتزهای شیمیایی خاص است. به ندرت به تنهایی برای تولید پلی‌یورتان استفاده می‌شوند.
دی‌ایزوسیانات‌ها (Diisocyanates): دارای دو گروه ایزوسیانات در مولکول خود هستند. این‌ها مهم‌ترین و پرکاربردترین نوع ایزوسیانات‌ها در تولید پلی‌یورتان‌ها هستند، زیرا امکان ایجاد زنجیره‌های پلیمری خطی یا شبکه‌ای را فراهم می‌کنند. نمونه‌های TDI، MDI، HDI و IPDI که قبلاً ذکر شدند، همگی دی‌ایزوسیانات هستند.
پلی‌ایزوسیانات‌ها (Polyisocyanates): دارای بیش از دو گروه ایزوسیانات در مولکول خود هستند. این‌ها معمولاً از طریق واکنش‌های پلیمریزاسیون یا اصلاح دی‌ایزوسیانات‌ها به دست می‌آیند.

ویژگی‌ها:

ایجاد شبکه‌های پلیمری با اتصالات عرضی بیشتر، که منجر به پلی‌یورتان‌هایی با سختی، مقاومت شیمیایی و حرارتی بالاتر می‌شود.
ویسکوزیته بالاتری نسبت به دی‌ایزوسیانات‌های مونومری دارند.
می‌توانند به صورت پیش‌پلیمر (prepolymer) یا ساختارهای پیچیده‌تر مانند بایورت (biuret) و ایزوسیانورات (isocyanurate) تولید شوند تا خواص کاربری و ایمنی آن‌ها بهبود یابد.

نمونه‌ها:

پلیمرهای MDI (PMDI): مخلوطی از الیگومرهای MDI با تعداد حلقه‌های آروماتیک بیشتر از دو.
بایورت‌های HDI: حاصل واکنش HDI با آب یا آمین‌ها، که دارای گروه‌های ایزوسیانات آزاد بیشتری نسبت به HDI مونومری هستند و ویسکوزیته کمتری دارند.
ایزوسیانورات‌های HDI: دارای حلقه‌های شش عضوی حاوی سه گروه ایزوسیانات هستند که پایداری حرارتی و مقاومت شیمیایی بالایی به پلی‌یورتان می‌بخشند.
پیش‌پلیمرهای ایزوسیانات: حاصل واکنش دی‌ایزوسیانات‌ها با مقدار کمی پلی‌ال، که گروه‌های ایزوسیانات انتهایی دارند و ویسکوزیته و فشار بخار آن‌ها معمولاً کمتر از دی‌ایزوسیانات‌های مونومری است.
درک این دسته‌بندی‌ها و ویژگی‌های هر نوع ایزوسیانات برای انتخاب ماده مناسب در کاربردهای مختلف پلی‌یورتانی بسیار مهم است. انتخاب نوع ایزوسیانات تأثیر مستقیمی بر خواص نهایی محصول پلی‌یورتانی خواهد داشت.

• فروش هاردنر پلی یورتان
• هاردنر پلی یورتان ایرانی
• اسید فرمیک
• متیلن کلراید
• ام ای آی کارون